(België, 1949)

Opleiding glasblazen in het IKA te Mechelen / Diploma fotografie te Antwerpen / Cursus lastechnieken /
Diverse workshops gevolgd in binnen en buitenland: glasblazen, fusen en vorm smelten, brons gieten

HET BOS

De verwerkelijking van grillige gedachten is een moeilijk ding en de verwarring houdt me weg van alle schoonheid... Ik moet het bos weer in, laat de verwondering de vrije loop, leeg mijn gedachten tot nederigheid mij rustig maakt. 

Enkele rotte takken vastgebonden, wat gele bladeren, nog een verroest cola-blik, een dode vogel. Ik steek alles in mijn zak.

 - Bedenk even dat mijn buit eigenlijk deze natuur toebehoort en ik beter alleen maar zou kijken. -  Vooraleer een schuldgevoel zich opdringt snel ik naar mijn atelier, sluit de deur. Mijn vingers kneden zachte vormen in de klei.

...en zie, dagen later sta ik weer buiten.  In het zonlicht bekijk ik het mooiste kunstwerk ooit.

De verwerkelijking: het in leven houden van de herinnering is de ultieme uitdaging. Welke emotie er ook geweest is.

Glas is voor mij hèt medium om breekbaarheid en vergankelijkheid te tonen.  Kleur, vorm en licht zijn hierbij slechts ‘aberraties’ die hardheid en scherpte de nodige ‘aanvaardbaarheid’ meegeven. 

Glas in zijn puurste vorm (ik ben nog aan het zoeken) is onzichtbaar, geen reflectie, volledige transparantie. Het glaswerk is er wel, je kan het voelen.

Laat het nu maar vallen...

 Ik blijf het verhaal vertellen, over die schoonheid, over hoe mooi het wel was... en wie het niet gelooft: ik maak het opnieuw, mèt kleur en mèt schaduw en mijn naam gegraveerd! 

Geloof redt mijn herinnering. Mijn geluk.

Kunst.

De ‘harde waarheid’ doet er niet meer toe.